[irminsoon]

Temat się przyda :)

Wywiad z Austinem Butler’em (Sebastianem Kydd)

1. Co najbardziej podobało Ci się w odcinku pilotażowym?

Uwielbiam go, ponieważ jest pełen humoru, ale też ma swoje dramatyczne sceny. Ten serial ma w sobie wszystko: dorastanie, stawanie się nastolatkiem i przechodzenie przez wiele trudnych chwil. Miejmy nadzieję, że ludzie w pewien sposób będą mieli możliwość, aby utożsamić się z serialem.

2. Dlaczego, jak już wcześniej wspomniałeś, widzowie będą utożsamiać się z serialem obsadzonym w latach osiemdziesiątych?

Myślę, że widzowie zidentyfikują się z bohaterami, ponieważ między głównymi postaciami występują problemy związane z miłością i zazdrością, które trwają już od samego początku. Kiedy dorastasz musisz stawić czoła takim samym lub podobnym problemom w realnym świecie. Uważam, że ich odwzorowanie w serialu jest bardzo dobre.


Wywiad z Stefanią Owen (Dorrit Bradshaw)

1. Co najbardziej lubisz w swojej postaci?

Bardzo lubię to, że jest zupełnie inna od pozostałych bohaterów. Myślę, że wielu ludzi mogłoby się z nią utożsamić, ponieważ jest osobą o wielkim sercu, lecz cały czas zmaga się z problemami, a to jest właśnie to przez co przechodzi wielu ludzi. Po prostu kocham te momenty kiedy widzę jej borykanie się z kłopotami i niewinność. Granie tej postaci sprawia mi wielką przyjemność, ponieważ jestem jej kompletnym przeciwieństwem.

2. Co jest lepsze: seriale czy książki?

Candace Bushnell, w prezencie, dała mi książki: „Pamiętniki Carrie” (ang. „The Carrie Diaries”) i „Carrie w wielkim mieście” (ang. „Summer in the City”). Właśnie je czytam. Uważam, że książki są podobne do seriali, ale z drugiej strony są inne, ponieważ telewizja ma zamiar pokazać nam swoją własną historię Carrie. Dorrit w książce jest też buntownicza, ma nadal swoje farbowane włosy. W ten sposób jest podobna, lecz w serialu poprowadzę Dorrit w innym kierunku.

3. Co sądzisz na temat śmierci mamy Dorrit?

To jest to, co sprawia jej ból. Wiele razy, gdy ludzie poruszali ten temat, nie chciała o tym mówić. Nie chciała, aby wszyscy się nad nią litowali. Jest jedną z tych postaci, które po prostu o tym zapominają i chcą ruszyć naprzód. To jest sposób w jaki sobie radzi.

4. Co sądzisz u stylu ubierania swojej postaci?

Chcę ukraść jej całą szafę i wyrzucić wszystkie swoje ubrania. Wszystkie stroje, które mam na sobie na planie są niesamowite. Wtedy się zastanawiam jak to możliwe, że wszystkie razem wyglądają świetnie? Po prostu są. Lata osiemdziesiąte są najlepszym czasem, więc na planie mamy „ten” klimat i świetną muzykę.

5. Jak podobało ci się kręcenie scen w Nowym Jorku?

Bardzo kocham Nowy Jork. Energia, ludzie, to jest niesamowite. Świetnie się tam bawiliśmy.


Wywiad z Brendanem Doolingiem (Walt)

1. Co najbardziej podobało Ci się w pilotażowym scenariuszu?

To naprawdę jest jak mini wersja „Seksu w wielkim mieście”. Carrie - narrator, opowiadająca losy swoich przyjaciół. To jest fajne, lubię to. Pracowanie nad śmiesznymi, optymistycznymi projektami sprawia mi przyjemność.

2. Co sądzisz o swojej postaci i o intensywnym okresie, który przeżywał?

Sądzę, że jest to naprawdę interesujące. Po prostu nie wiesz, czego chcesz i co czujesz, przeżywasz wiele różnorodnych uczuć i nie wiesz jak z tego wybrnąć. Poukładanie tego wszystkiego zabrało mu dużo czasu. Myślę, że obserwowanie jak wszyscy bohaterowie dorastają będzie jedną z najlepszych wątków w fabule.

3. Jak to jest „przenieść” się do innej dekady podczas kręcenia scen?

Jest to strefa zmroku. Na początku kiedy kręciliśmy odcinek pilotażowy, kręciliśmy go w Poly Prep w Brooklynie. Wtedy właśnie odniosłem wrażenie, że są to lata osiemdziesiąte. Auta, toczące się autobusy, ludzie w kurtkach sportowych.

4. Nowy Jork będący dużą częścią serialu, tak jak to było w „Seksie w wielkim mieście”…

Zdecydowanie dużą. Jest to wielka część roli dla Anna Sophia, dla Carrie. Jej przyjaciele jeszcze nie zostali przedstawieni temu miastu. Powinni mieć niezłą zabawę, kiedy doświadczą eksperymentu z Nowym Jorkiem.